«ارتش سری» با امیرعلی نبویان موفقیت «شب‌های مافیا» را تکرار می‌کند؟
تاریخ انتشار: ۳۱ فروردین ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۷۵۷۵۹۳۷
امیرعلی نبویان در پاسخ به این که فکر می‌کند بازی «ارتش سری» بتواند به اندازه بازی «شب‌های مافیا» رضایت مخاطبان را جلب کند می‌گوید: «ارتش سری فقط ۳-۴ قسمتش پخش شده است و این عادلانه نیست که این طور با بازی‌های دیگر از جمله بازی «شب‌های مافیا» که در ۷ فصل ساخته و پخش شده است و مردم آن را در خانه‌ها بازی می‌کنند و نسبت به آن پیش زمینه ذهنی دارند، مقایسه شود.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
به گزارش هفت صبح، «ارتش سری» عنوان رئالیتی‌شو تازه‌ای با اجرای امیرعلی نبویان و به کارگردانی سعید ابوطالب است که در ادامه برنامه‌های قبلی این کارگردان از جمله «شب‌های مافیا» و «پدرخوانده» و با تفاوت‌هایی در اجرا و جزییات بازی ساخته شده و به تازگی پخش آن از فیلیمو آغاز شده است.
امیرعلی نبویان که اجرای این رئالیتی‌شو را بر عهده دارد این بازی را یک سناریوی جدید برگرفته از بازی مافیای روسی می‌داند که تفاوت آن با دیگر بازی‌ها، یک اتاق خصوصی گفت‌وگوست که در این اتاق حقایق افشا می‌شود. او که پیش از این به عنوان بازیکن در مسابقه‌های قبلی از جمله «شب‌های مافیا» حضور داشته است، در «ارتش سری» به عنوان گرداننده بازی همگام با بازیکنان دیگر ایفای نقش می‌کند. نبویان این بازی را همراه با رضایت ۹۰ درصدی مخاطبان ذکر می‌کند و بر این باور است که این بازی می‌تواند همچون مسابقه «شب‌های مافیا» توجه مخاطبانش را به خود جلب کند.
«ارتش سری» چطور مسابقه‌ای است و چرا عنوان یک سریال قدیمی برای آن انتخاب شده است؟
«ارتش سری» عنوان یک بازی است تا مسابقه و در زمره بازی‌های استدلالی نقش مخفی دسته‌بندی می‌شود. مادر همه اینها بازی مافیای روسی است که برپایه اقلیت آگاه و اکثریت ناآگاه ساخته شده است. این که چرا اسم این بازی «ارتش سری» است باید از کارگردان آن آقای ابوطالب بپرسید، ولی به نظر من وقتی می‌خواهید یک بازی را به شوی تلویزیونی تبدیل کنید لازم است که پارامترها، المان‌ها و زرق و برق‌های یک شوی تلویزیونی را به آن اضافه کنید که از یک بازی دورهمی خانوادگی به یک شوی تلویزیونی تماشایی تبدیل شود طوری که مخاطبان برای آن وقت بگذارند و تماشا کنند.
استفاده از لوکیشن، دکور، گریم، لباس و حضور بازیکنانی با تعریف مشخص از جمله این موارد است که باید به کار گرفت تا یک موقعیت نمایشی ترسیم شود. اسم این بازی هم از یک سریال قدیمی با همین عنوان انتخاب شده است که سناریوی آن سریال نیز متناسب با سناریوی این بازی است. داستان از این قرار است که هواپیمایی سقوط کرده و خلبان آن زنده مانده است، متفقین و متحدین هر دو به دنبال این هستند که این خلبان را زنده دستگیر کنند.
متفقین می‌خواهند او را زنده به کشورش بازگردانند و متحدین هم اطلاعات او را نیاز دارند. دعوا بر سر اطلاعاتی است که این خلبان در اختیار دارد. جریان این بازی و همه استدلال‌ها، تیراندازی‌ها و رأی دادن‌ها هم برای پیدا کردن خلبان است.
در سریال «ارتش سری» هم گروه نجات در کافه کاندید در کشور بلژیک دور هم جمع می‌شدند و تشکیلاتی مخفیانه را راه‌اندازی کرده بودند که این خلبان را پیدا کرده و نجات بدهند و آلمان‌ها و گروه گشتاپو به فرماندهی کسلر هم دنبال این بودند که این تشکیلات مخفی را از بین ببرند. در بازی «ارتش سری»، گروه گشتاپو اقلیت آگاه بازی و گروه نجات اکثریت ناآگاه هستند. با توجه به هماهنگی سناریو‌های این بازی و آن سریال قدیمی، عنوان آن «ارتش سری» انتخاب شده است.
این مسابقه با همه ویژگی‌هایی که دارد، ابتکاری است یا دقیقا مشابه آن وجود داشته است؟
واقعیت این است که بازی مافیای روسی بازی مادر است که با چندین سناریوی مختلف آن را بازی می‌کنند. در بازی اصلی مافیا نقش‌های دکتر، حرفه‌ای و کارآگاه وجود نداشته و بعد این نقش‌ها رفته رفته به آن اضافه شده است که بشود آن را با تعداد بازیکنان بیشتری بازی کرد. همه بازی‌ها از بازی مادر مافیای روسی منشعب شده است و ده‌ها سناریوی مختلف برای آن نوشته شده و بازی می‌شود. به طور مثال مسابقه‌های «شب‌های مافیا»، «پدرخوانده»، «شهروند مافیا» و مسابقه «تفنگ‌دار» که از پلتفرم‌های شبکه نمایش خانگی و شبکه‌های تلویزیونی پخش شده است، همگی با هم متفاوتند.
تفاوت اصلی بازی «ارتش سری» با دیگر بازی‌های مشابه آن از جمله «مافیا» چیست؟
بازی «ارتش سری» یکی از سناریو‌هایی است که از بازی مافیای روسی منشعب شده است و اتاق گفت‌وگوی خصوصی در این بازی آن را از دیگر بازی‌ها متمایز می‌کند. در همه بازی‌ها اکثریت ناآگاه دنبال اقلیت آگاه می‌گردند و اقلیت آگاه هم سعی در متفرق کردن اکثریت ناآگاه دارند، ولی تفاوت بازی «ارتش سری» در این اتاق گفت‌وگوی خصوصی است.
درباره این اتاق بیشتر بگویید که چه ویژگی دارد؟
در اتاق گفت‌وگوی خصوصی یک بازیکن طرف مقابل را به این اتاق دعوت می‌کند و از او درباره نقشی که دارد می‌پرسد و او موظف است که در حضور گرداننده بازی واقعیت را بگوید و حق دروغگویی ندارد. وقتی از اتاق خارج می‌شوند، این بازیکنان یک ترم حق ندارند درباره اطلاعات اتاق خصوصی هیچ اطلاعاتی به بازی ارائه کنند. بعد از آن ترم، روزی آغاز می‌شود به نام روز وقاحت که دروغگویی مجاز است و تصمیم با بازیکنان است که متوجه شوند چه کسی راست و چه کسی دروغ می‌گوید. تفاوت اصلی بازی «ارتش سری» در وجود این اتاق است که حقایق در آن افشا می‌شود.
روند آموزش و یادگیری این بازی چگونه است؟
بازیکنان برای این بازی از قبل آموزش می‌بینند و سناریو برای آنها توضیح داده می‌شود. فرایند یادگیری برای هر بازیکن خیلی طولانی نیست بازیکنان معمولا با ۳-۴ جلسه تمرین بر جریان بازی مسلط شده و آماده ضبط بازی می‌شوند، اما در کنار این موضوع مسئله گرفتاری‌های تولید هم هست. یک تیم حدود ۲۰ یا ۳۰ نفر از بازیگران درجریان این بازی حضور دارند که هر کدام ممکن است سر سریال و یا فیلمی باشند و گرد آوردن آنها و برنامه‌ریزی برای زمان‌بندی حضور آنها در برنامه کار دشواری است و این طور نیست که یک شب همه آنها دور هم جمع شوند و این موضوع پروسه تولید و تمرین را طولانی‌تر می‌کند.
بنابراین این بازی بدون وقفه ضبط نمی‌شود؟
به هر حال این یک بازی تازه متولد شده است و در طول آموزش و تمرین‌هاست که ایراد‌ها و بن‌بست‌هایش پیدا می‌شود و برای آن راه حل اتخاذ می‌شود. به طور مثال گاهی بازی بالانس نمی‌شود مثلا ممکن است ۸ دست بازی کنید و در هر ۸ دست، برنده بازی گروه گشتاپو باشد و این یعنی بازی بالانس نیست و باید رفته رفته در جریان تمرین‌ها این ایراد‌ها پیدا شود و راه حل برای آن در نظر گرفته شود.
بازیکنان در جریان تمرین‌ها به بازی مسلط می‌شوند. در واقع یک کمک ۲ طرفه است آنها در جریان بازی به سناریوی بازی هم کمک می‌کنند و ایرادهایش گرفته می‌شود و در ادامه بازیکنان نیز رفته رفته هر کدام از زاویه نگاه خودشان ترفند‌های بازی را هم یاد می‌گیرند.
این بازی ابتدا روی کاغذ نوشته شده است یعنی زمانی که آقای ابوطالب سناریوی این بازی را نوشته‌اند در طول هفته‌ها و ماه‌ها این بازی با حضور بازیکنان حرفه‌ای مافیا بازی شده است تا ایراد‌های آن را متوجه شوند و ایراد‌ها را اصلاح کنند و بعد از آن این بازی را به نقطه‌ای رساندند که آماده تمرین و بازی شود.
آیا امکان تقلب هم وجود دارد و برای جلوگیری از تقلب احتمالی چه راهکاری در نظر گرفته شده است؟
امکان تقلب در همه بازی‌های جهان وجود دارد و نمی‌توان منکر آن شد. این مسئله‌ای است که بستگی به خود بازیکنان دارد که بخواهند شرافتمندانه بازی کنند یا این که دست به تقلب بزنند. اما من می‌توانم صادقانه بگویم که تیم تولید تمام تلاش خود را می‌کند تا راه‌های تقلب را ببندد.
برخی از بازیکنان بازی را خیلی جدی می‌گیرند و برخی هم به آن فقط به عنوان یک بازی سرگرم کننده نگاه می‌کنند. در جریان این بازی برای این نوع نگاه چالشی داشته‌اید؟
من خودم از کسانی هستم که بازی را جدی می‌گیرم. فکر می‌کنم مردمی که این بازی را تماشا می‌کنند مخاطبانی هستند که بازی برایشان مهم است بنابراین من به عنوان کسی که حرفه‌ام این است، موظفم به همان اندازه که مردم دل‌شان می‌خواهد، بازی کردن را جدی بگیرم. در جریان بازی ارتش سری هم اصلا بازیکنی را ندیدم که بازی را جدی نگیرد. خیلی از افراد شاید با شوخی و خنده بازی را شروع کنند، ولی این تا زمانی است که جریان بازی حاکم نشده است.
بازی به خاطر مخاطب خاصی که دارد کاملا جدی است و این موضوع هم تاکنون باعث بروز مشکلی نشده است اگر چه ممکن است ۲ بازیکن با هم بحث کنند و به بازی یکدیگر اعتراض داشته باشند، اما باعث تنش نشده است و بعد از بازی همچنان همان رفاقت‌ها را دارند.
بازیکنان شرکت کننده در مسابقه چطور انتخاب می‌شوند؟
تا جایی که من اطلاع دارم مجموعه‌ای از بازیگران که در پروژه‌های مختلف از جمله پروژه رالی ایرانی، شام ایرانی، شب‌های مافیا و پدرخوانده حضور داشته‌اند به همراه تعدادی از خوانندگان، مجریان و ورزشکاران مجموعه‌ای شاید حدود ۱۰۰ نفر را تشکیل می‌دهند که با آنها تماس گرفته می‌شود و برخی از آنها علاقه‌مند به حضور هستند و عده‌ای هم هستند که ممکن است علاقه‌ای به حضور در هر یک از این برنامه‌ها نداشته باشند. مثلا اگر برای برنامه شام ایرانی با من تماس گرفته می‌شد، قبول نمی‌کردم، چون اصلا آشپزی بلد نیستم و علاقه‌ای هم به حضور در چنین برنامه‌هایی ندارم.
اجرای این مسابقه برای خود شما چه ویژگی نسبت به سایر برنامه‌هایی که اجرای آن را بر عهده داشته‌اید دارد؟
جایگاه گرداننده بازی با بازیکنان متفاوت است. این جا در جایگاه گرداننده بازی حضور دارم و به عنوان گرداننده سعی می‌کنم جای تک تک بازیکنان بازی کنم و گاهی فکرمی‌کنم اگر این سوال را بپرسد نفر دوم چه می‌گوید یا چه برداشتی از حرفه طرف مقابل می‌کند. بازی برای من هم به عنوان گرداننده جریان دارد و مدام با آنها مشغول بازی کردن هستم.
بازیکنان ممکن است به دلیل استرسی که دارند خیلی از حقایق بازی را نبینند. وقتی با آگاهی بازی می‌کنید شاید به نظر برسد که چرا فلان بازیکن متوجه موضوع نشد، ولی وقتی به جریان بازی به عنوان بازیکن برگردید متوجه می‌شوید که در آن موقعیت شما با آگاهی قضاوت نمی‌کنید.
فکر می‌کنید بازی ارتش سری بتواند به اندازه بازی شب‌های مافیا رضایت مخاطبان را جلب کند؟
به نظرم همه این بازی‌ها جذاب است و هر کدام در جایگاه خودش محترم و موفق بوده است. اما باید توجه داشته باشید که بازی ارتش سری فقط ۳-۴ قسمت آن پخش شده است و این عادلانه نیست که این طور با بازی‌های دیگر از جمله بازی شب‌های مافیا که در ۷ فصل ساخته و پخش شده است و مردم آن را در خانه‌ها بازی می‌کنند و نسبت به آن پیش زمینه ذهنی دارند، مقایسه شود.
بهتر است که قسمت سوم بازی ارتش سری با قسمت سوم از فصل اول بازی شب‌های مافیا مقایسه شود. طبیعی است که این برنامه می‌تواند بعد از ۵-۶ فصل که ساخته و پخش شد، برای مردم ملموس‌تر باشد و در نگاه اول جذاب‌تر به نظر برسد، اما وقتی برنامه‌ای فقط ۳ قسمت را پشت سر گذاشته است، باید به آن فرصت داد که بتواند سناریو را بهتر معرفی کند.
با این حال ارتش سری در همین سه قسمت نیز رضایت‌مندی بالای نود درصد مخاطب را به دنبال داشته است. باید باز هم به آن فرصت داد که ببینیم در ادامه هم می‌تواند رضایت مخاطبان را جلب کند یا خیر.
برنامه‌های رئالیتی‌شو در طول چند سال اخیر با محبوبیت بسیاری نزد مخاطبان روبرو شده، اما به نظر می‌رسد کمی شکل تکرار به خودش گرفته است. پیشنهاد خاصی برای جذاب‌تر شدن این برنامه‌ها دارید؟
من در برنامه ارتش سری تکرار نمی‌بینم. از جهت سناریو، جزییات و بافت بازی کاملا متفاوت است. اما حقیقت آن است که به طور کلی اگر تکراری هم باشد به گمانم چیز بدی نیست. هر هفته ممکن است شما به تماشای مسابقات فوتبال اروپایی و لیگ برتر ایران بنشینید. در حالی که بازی فوتبال تکراری است یعنی یک توپ است و تعدادی بازیکن با یک هدف مشخص، ولی این که چرا به ورطه تکرار نمی‌افتد این است که هر بار این بازی یک شعبده تازه برای شما دارد و یک نتیجه تازه را رقم می‌زند.
هر بار قرار است از یک پیچ و خم تازه بگذرد. ذات آن تکرار است، اما چون فوتبال را به عنوان یک سناریوی تکراری پذیرفته‌اید، هر بار شاهد یک تغییر در پیچ و خم قصه آن هستید و لحظات تازه‌ای را در آن می‌بینید که شباهتی به بازی‌های قبلی ندارد. من خیلی مخالف یک سناریوی تکرار شده نیستم و فکر می‌کنم وقتی بازی مافیا را دوست داشته باشیم، هر شب بازی می‌کنیم حتی اگر تکراری باشد و مهم این است که بازی کردن را دوست داشته باشید.
منبع: فرارو
کلیدواژه: امیرعلی نبویان امیرعلی نبویان گرداننده بازی بازی ارتش سری پخش شده شب های مافیا جریان بازی بازی مافیا برنامه ها عنوان یک ایراد ها برای آن بازی ها بازی هم یک بازی
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت fararu.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «فرارو» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۷۵۷۵۹۳۷ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
جنگ بر سر صندلی «شماره یک»؛ همه در برابر قالیباف!
آفتاب‌‌نیوز :
تلاش‌ها برای انداختن قالیباف از کرسی ریاست مجلس شدت گرفته است؛ از یک سو تندروهایی از جنس نبویان، رسایی و ذوالنور و از سوی دیگر متکی که مورد حمایت شورای وحدت است. برخی نیز گرچه سکوت کرده‌اند اما بعید نیست در اندیشه فتح کرسی «شماره یک» مجلس دوازدهم باشند.
همه در حال لابی کردن و برگزاری جلسات‌شان هستند، برای این جلسات هم نام‌های پر طمطراقی می‌یابند؛ مانند «هم‌اندیشی منتخبان جدید مجلس»
شاید برخی از آنها هم‌فکر و همسو به نظر بیایند، اما این جلسات با محوریت برخی از منتخبان جدید تهران بصورت جداگانه برگزار شده و می‌شود که در یک جبهه قرار دارند.
لابی برای هیات رئیسه مجلس
محمود نبویان، حمید رسایی، منوچهر متکی و محمدباقر قالیباف؛ چهره‌هایی که سعی دارند با لابی‌های گسترده‌شان کرسی ریاست مجلس را از آن خود کنند یا سهم بیشتری از صندلی‌های هیات رئیسه مجلس داشته باشند.
خبرهایی که در چند روز گذشته منتشر شده، همگی نشان از جدی شدن رقابت‌ها برای انتخابات هیات رئیسه مجلس خواهد داشت؛ انتخاباتی که قطعا هیجان و شور آن از انتخابات اصلی ورود به مجلس بیشتر خواهد بود.
اولین گام نبویان برای‌ناک اوت کردن قالیباف
محمود نبویان از چهره‌هایی که به تندرو بودن شهره است، در انتخابات اخیر توانست شگفتی‌آفرین باشد و نفر اول تهران شد. نبویان پس از ۴ سال بیرون نشستن از مجلس، سال ۹۸ دوباره به ساختمان هرمی شکل بهارستان رفت، این بار اما با رأی اول تهران ماجرا فرق کرده است. او که مشخصا زاویه تندی با محمدباقر قالیباف رئیس فعلی مجلس دارد، در انتخابات اخیر بالاتر از حمید رسایی و مجری سابق صداوسیما و قالیباف ایستاد.
این اتفاق انگار اعتماد به نفس نبویان را دو چندان کرده و گویا دورخیز بلندی کرده برای کسب ریاست مجلس دوازدهم. هرچند او در اظهاراتی پیش از سال جدید تلویحا این موضوع را رد کرده بود اما نشانه‌های تحرکات بود گویای نکاتی دیگر است.
خبرهایی که در رسانه‌ها آمده، حاکیست که نبویان تعدادی از منتخبان جدید را گرد هم آورده و برای آنها از «ضرورت وحدت نیروهای انقلاب اسلامی» سخن گفته است. در واقع اولین اقدامی که برای ناک‌اوت کردن قالیباف لازم بوده انجام شود، همان کاری است که نبویان به دنبال آن افتاده است؛ «تشکیل فراکسیون انقلاب اسلامی.»
در مجلس فعلی، فراکسیون اکثریتی با نامی مشابه به فراکسیون مد نظر نبویان و دوستانش در حال کار است که قالیباف ریاست آن را بر عهده دارد.
به زبان ساده‌تر، اقدام نبویان برای تشکیل فراکسیون انقلاب اسلامی، در واقع اعلان جنگ با قالیباف است و تلاشی همه‌جانبه برای از بین بردن فراکسیون فعلی قالیباف و تشکیل فراکسیونی جدید و البته تقریبا با همان نام مجلس یازدهم.
گویا این بار نبویان عزم خود را جزم کرده تا ریاست فراکسیون را در دست بگیرد؛ و وقتی هم که به ریاست فراکسیون به قول خودشان اکثریت برسد، بخش عمده‌ای از راه ریاست مجلس را پیموده است و حتی اگر به ریاست مجلس نرسد ریاست یک فراکسیون اصلی را در دست داشته باشد تا به او قدرت مانور بیشتری در مجلس آینده بدهد.
به نوشته ایسنا، «هسته اولیه تاسیس فراکسیون انقلاب اسلامی بیش از ۵۰ نفر از منتخبان مجلس دوازدهم را برای حضور در جلسه اولیه دعوت کرده بود که از این تعداد، حدود ۴۰ نفر از منتخبان که در فهرست‌های مختلف سیاسی نیروهای انقلاب عضویت داشتند، حضور پیدا کردند.»
رسایی هم در تکاپو است
جلسه نبویان با منتخبان جدید مجلس در حالی برگزار شد که دو روز قبلش حمید رسایی دیگر چهره تندروی اصولگرایان نیز جلسه‌ای با جمعی از منتخبان جدید مجلس برگزار کرده بود.
خبرگزاری ایلنا که این خبر را منتشر کرده، در متن خود نوشته «احتمالا یکی از مهمترین محورها و موضوعاتی که در جلسه امروز مطرح می‌شود موضوع انتخابات هیات رییسه مجلس و ریاست مجلس در دوره آینده باشد.» این خبر احتمال داده که «برخی افراد بیرون از مجلس جزو متولیان برگزاری آن باشند.»
متکی به صندلی «شماره یک» می‌اندیشد
در همین حال منوچهر متکی که سرلیست فهرست شورای وحدت (جامعتین، انجمن اسلامی مهندسین و…) بوده، اواخر فروردین ماه جلسه‌ای با حدود یکصد تن از منتخبان جدید برگزار کرده بود؛ البته حضور حدود ۱۰۰ منتخب جدید مجلس، با استناد به سخنان متکی است. به گفته وزیر اموز خارجه اسبق ایران، در جلسه مذکور، درباره «ضرورت تحول در رویکردها و کارکردهای مجلس دوازدهم» صحبت شده بوده که از نظر متکی «مهمترین موضوع» است.
او حمله نسبتا تندی هم به قالیباف داشت و گفته بود که «خانه ملت به سمت ریاست محور حرکت کرده در حالی که باید به سمت صحن محور باشد.»
متکی که در لیست شورای وحدت حضور داشت، شب پایانی تبلیغات انتخابات مجلس دوازدهم، وارد فهرست جوان تازه سر برآورده‌ی اصولگرایان یعنی علی‌اکبر رائفی‌پور، موسوم به «جبهه صبح ایران» شده بود، انگار که تحت تاثیر عقاید رائفی‌پور قرار گرفته که این چنین به مدیریت مجلس‌حمله‌ور شده است.
رقبای اصلی و فرعی همه در مقابل یک نفر؛ قالیباف
مخرج مشترک این سه جلسه، همگی نشان از عزمی جدی برای انداختن قالیباف از کرسی ریاست مجلس دارد؛ نبویان، رسایی و متکی، همگی نه از مخالفان که از رقبای جدی قالیباف هستند؛ با این وجود آنها برای رسیدن به این هدف مهم‌شان، باید یکدیگر را هم از میدان، به در کنند.
همه اینها در حالی است که روزانه به صف مدعیان ریاست مجلس اضافه می‌شود؛ مجتبی ذوالنور نماینده قم نیز اخیرا شنیده شده که برای‌ریاست مجلس، در حال رایزنی است.
قالیباف بیکار ننشسته است
البته که قالیباف هم در این میان بیکار ننشسته و در حال لابی‌های گسترده‌ای برای ابقای خود بر صندلی ریاست مجلس است. در این میان، ابوالفضل ابوترابی نماینده نجف‌آباد به ایرنا گفته «محمد باقر قالیباف در حال برگزاری نشست‌هایی به صورت فردی و جمعی با منتخبین مجلس دوازدهم با موضوع و دستور کار ریاست مجلس آینده است.»
اخیرا نیز کامران غضنفری که با لیست صبح امید (رائفی پور) جزو منتخبان تهران برای ورود به مجلس دوازدهم است در یادداشتی که منتشر کرده، مدعی دادن وعده‌هایی از جنس وام و خودرو و عضویت در کمیسیون مورد علاقه در عوض رأی دادن به ریاست قالیباف شده است. ادعایی که البته از سوی حبیب‌زاده، منتخب مردم مرند در مجلس شورای اسلامی تکذیب شده و گفته است؛ «من در آن جلسه مورد اشاره دکتر غضنفری بوده‌ام، به هیچ وجه بحثی درباره قول و وعده برای رأی دادن به ریاست مجلس نبوده و خلاف‌گویی است».
سکوت مرموز و خطرناک آقاتهرانی
با این وجود، سکوت مرتضی آقاتهرانی، می‌تواند سکوتی مرموز برای رقبا و البته ترسناک برای قالیبافی‌ها باشد؛ چرا که ریاست شورای مرکزی جبهه پایداری را بر عهده دارد و تک تک اعضای این تشکل، از دشمنان قدیمی قالیباف محسوب می‌شوند.
با وجود آنکه نبویان خود از اعضای‌جبهه پایداری است، اما مرتضی آقاتهرانی را نیز می‌توان یکی از مدعیان ریاست مجلس دانست، کما اینکه در انتخابات هیات رئیسه اجلاسیه سوم مجلس فعلی، او برای کسب کرسی ریاست با قالیباف وارد رقابت شد و نهایتا ۱۹۴ به ۵۳ میدان را واگذار کرد. در نتیجه می‌توان گفت که آقاتهرانی خود مترصد فرصتی برای انتقام‌گیری از محمدباقر قالیباف است و چه محفلی مناسب‌تر از مجلسی تندروتر از مجلس یازدهم!
این احتمال نیز وجود دارد که آقاتهرانی تا زمان انتخابات مرحله دوم که باید ۴۵ کرسی تعیین تکلیف شوند سکوت خود را ادامه دهد تا خللی به ائتلاف شانا و پایداری وارد نکند و بعد از عبور از آن مرحله سکوتش را درباره ریاست مجلس آینده بشکند.
جنگ قدرت در بهارستان
هرچند مخرج مشترک همه طیف‌ها و افراد مقابل رئیس مجلس که در حال لابی با منتخبان هستند، دشمنی با قالیباف است، اما آنها قاعدتا تنها هدفشان، پایین کشیدن قالیباف از صندلی‌ریاست مجلس نیست و قاعدتا خودشان هم تمایل زیادی برای کسب این مقام را دارند؛ برای رسیدن به این آمال و آرزو، لاجرم باید هر طیفی، طیف دیگر را از حیض انتفاع ساقط کند و این مهم، مستلزم جنگ قدرتی خونین در عرصه سیاست خواهد بود؛ که گوشه‌ای از آن در هفته‌های منتهی به یازدهم اسفند ماه سال گذشته تجربه کردند و جامعه نیز شاهد این جنگ قدرت بود؛ جنگ قدرت شاید میان دو عضو ارشد جبهه پایداری یعنی آقاتهرانی و نبویان؛ شاید میان رسایی و آقاتهرانی؛ شاید میان رسایی و نبویان؛ شاید میان متکی و پایداری‌چی‌ها؛ شاید میان متکی و رسایی؛ و البته حتما میان همه اینها و قالیباف.
خودکشی از رزیدنتها به پزشکان رسیده؛ چرا دکتر سمیرا آلسعیدی خودکشی کرد؟/ «خودکشی پزشکان بهمثابه یک انتحار اجتماعی است»